one direction cz.8

Gdy się obudziłam widziałam te same osoby co wieczorem wczoraj tylko doszli lekarze.

-Będziemy panią musieli uśpić żeby wstrzyknąć pana szpik-powiedziała pielegniarka.

Tak jak myślałam bałam się bardzo ,gdyż mogłam się nie obudzić. Na szczęście wybudziłam się dwa dni później i wszystko było w porządku szpik się przyjął ,ale to nie zmieniło tego ,że Niall wyjeżdżał za dwa dni.

-kocham cię –powiedziałam do blondyna.

-Ja również-zrewanżował się Niall.

Jednak doktor przerwał nam tę rozmowę z dobrą wiadomością operacja przebiegła tak dobrze ,że będzie mogła pani wyjść jutro do domu ,ale prawdopodobnie nie będzie mogła pani chodzić do szkoły przez dwa lub trzy dni.-oznajmił doktor.

Oczywiście się ucieszyłam i omal nie wyskoczyłam z łóżka lecz nie mogłam ,gdyż nogi mi na to jeszcze nie pozwalały.

-Kocham cię-powiedziałam do Nialla jak lekarz wyszedł.

Wybudziłam się z śpiączki o godzinie 16:00 ,a teraz była 2 w nocy Niall już dawno spał przy moim łóżku ,a ja na niego patrzyłam. Wyglądał bardzo uroczo jednak mnie dręczyło to ,że

za niecałe dwa dni wyjeżdża w trasę koncertową na miesiąc to jedyna rzecz ,która mnie męczyła.

-Śpij kochanie bo będziesz słaba ,a jutro cię wypisują.-powiedział zmęczony.

-Dobrze.

Gdy usnęłam śniły mi się dziwne rzeczy np. Niall mi się oświadczył mieliśmy trójkę dzieci w tym dwóch chłopców i jedną dziewczynkę ,i piękny dom a co najlepsze Niall nadal był w zespole ,ale sen nie trwał długo ,gdyż Niall obudził mnie o 6 rano bo okropnie drżałam i się spociłam.

-Co ci się śniło-zapytał ciekawski Niall.

-Nic co cię powinno obchodzić.

-Dobra to spakowałem twoje rzeczy i teraz musisz się tylko przebrać dobrze?

-Ok

Po przebraniu się wyszłam na dwór ,gdzie czekał Niall.

-I co jedziemy gdzieś jeszcze oprócz domu?- zapytałam.

-Dobra na obiad bo mi się nie chce gotować.

-Do jakiej knajpki?

-Do Nandos- powiedział lekkim krzykiem.

Gdy jechaliśmy ulicami nie odzywałam się do Nialla ,żeby mu nie spojrzeć w oczy ,gdyż jutro wyjeżdżał ,a ja nie chciałam się pogrążyć w otchłani.

-Dlaczego nic nie mówisz?- zapytał niebieskooki.

-Nie ma tematu-powiedziałam kłamiąc.

-Jutro wyjeżdżam-powiedział przypominając Niall.

-Wiem.

-Może spędzimy ten dzień wyjątkowo?

-Dobrze mi pasuje-powiedziałam.

-To tak najpierw London Eye potem park potem kręgle i niespodzianka.

-Dobra to muszę zjeść śniadanie co zamawiamy?

-Nie wiem.

Po zjedzeniu śniadania pojechaliśmy na London Eye było bardzo fanie to samo już by mnie wystarczyło ,a Niall wymyślił tyle różnych rzeczy.

-To w ,którym kierunku idziemy?-zapytałam.

-Wybieraj.

-Wiem w jednym kierunku.

-Bardzo śmieszne-powiedział.

Gdy była godzina 16;30 pojechaliśmy na kręgle w parku było znakomicie czuje ,że tego dnia nie zapomnę do końca życia. Na kręglach się znałam znakomicie bo z tatą chodziłam i tym razem wygrałam z Niallem.

-To nie jest fer bo dałem ci wygrać-powiedział uśmiechnięty Niall.

-To było mi nie dawać wygrać.

Gdy byliśmy przy drzwiach Niall dał mi tę niespodziankę dał mi duże pudło ,które było bardzo ciężkie. Otworzyłam je ku mojemu zdziwieniu wyskoczył z niej szczeniak setera irlandzkiego .

-Niall kochany jesteś nazwę go Lucy.

-Tyle dla mnie zrobiłeś ,a ja dla ciebie nic jak mam ci się odwdzięczyć?

-Wystarczy ,że jesteś moja-powiedział uroczo.

-Kocham cię.-powiedziałam.

Wzięłam ze sobą szczeniaka ,żeby Blamka (mój pierwszy pies) go obwąchał.

KONIEC części.8